ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥΜΗΝΟ LOCKDOWN
Αυτή την ιδιαίτερη περίοδο που διανύουμε, λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας εκτός των άλλων αναγκαστίκαμε να αποτραβηχτούμε από τις συνήθεις δραστηριότητές μας. Για εμάς που ασχολούμαστε με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό η διαδικασία ήταν ακόμα ποιό επίπονη σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Αυτή την περίοδο λοιπόν λόγω των μεγάλων αλλαγών στην καθημερινότητά μας, διεγέρθηκε κατά πολύ η νοητική λειτουργία. Ερωτήματα που σχετίζονται με την καθημερινότητα, την επαγγελματική δραστηριότητα κλπ έρχονταν κυκλικά και κατ εξακουλούθηση στον προσκήνιο. Θα αντέξουμε οικονομικά? θα μπορέσουμε να κρατήσουμε την επαγγελματική μας δραστηριότητα? και ούτω καθεξής. Αυτή η ατέρμονη νοητική λειτουργία προκάλεσε ένα διαρκές στρές το οποίο με τη σειρά του οδήγησε σε μια ψυχική και σωματική κόπωση. Σταδιακά αρχίσαμε να νοιώθουμε τα συμπτώματα που εμφανίζονται στην κατάθλιψη. Διάσπαση προσοχής, έλλειψη ενέργειας ή νευρικότητα, έλλειψη διάθεσης για εργασία επικοινωνία, ταχυκαρδίες, αλλαγή του μεταβολισμού και ένα σωρό άλλα συμπτώματα. Οι αθλητές, κατά το παρελθόν διαχειρίζονταν ανάλογες καταστάσεις μέσα από την δραστηριότητά τους. Αντικαθιστούσαν το ψυχικό στρές με το σωματικό, διαμέσου της συνειδητής και οργανωμένης άσκησης. Ιδιαίτερα οι αθλητές των πολεμικών τεχνών λόγω της φύσης της άσκησής τους είχαν ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες, αφού η δράση τους δεν περιορίζονταν από κάποιο αθλητικό στόχο και η επίτευξη άλλων ποιό εσωτερικών στόχων ήταν για αυτούς μια καθημερινότητα. Την περίοδο αυτή ο οργανισμός τους και η διάθεσή τους λόγω της έλλειψης αυτής της δημιουργικής ρουτίνας επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο σε σχέση με κάποιον που δεν είχε μπει σε αυτό τον δημιουργικό κύκλο.
Χρονικά στο σημείο που βρισκόμαστε αρχίζει να εμφανίζεται το ενδεχόμενο μιας κάποιας επαναφοράς της δραστηριότητας με όρους και μέτρα, ενώ είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουμε ένα νέο εγκλεισμό το προσεχές φθινόπωρο. Το σώμα μας έχει δεχτεί όλη αυτή την επιρροή και νερυμυικά ενώ είμαστε σε περίοοδο μη δράσης η κόπωση είναι διπλή και τριπλή. Η απότομη ενασχόλιση με εκείνο που θεωρούσαμε καθημερινότητα δεν είναι δυνατή και θα προκληθούν ψυχοσωματικές αντιδράσεις, όπως: Τραυματισμοί, απογοήτευση, κόπωση και ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη σωστή λειτουργία της καρδιάς και του συκωτιού.
Η επανεκκίνηση της δραστηριότητας απαιτεί δημιουργία ρουτίνας η οποία θα έχει τουλάχιστον το ήμησι της προσπάθειας από την εποχή πριν την πανδημία. Βοηθός για την επίτευξη αυτού του προγραμματισμού είναι αποδοχή χαμηλών προσδοκιών και επιλογή σωματικής έντασης κάτω από το 50 % τις πρώτες ημέρες. Η καλή αποκατάσταση, η σωστή διατροφή και η ξεκούραση είναι οι απαραίτητοι σύμβουλοί μας στην επανεκκίνηση της δράσης.
Η εμπειρία της βίαιης αποχής από επιλογές που θεωρούσουμε και ήταν δημιουργικές εμπεριέχει και πολλές ευκαιρίες. Η αντροφοδότηση της χαράς και της πληρότητας που ζούσαμε μέσα από την κίνηση και την άσκηση εκλώβιζαν και την συνειδητότητά μας, δημιουργώντας ένα ψυχικό comfort zone. Την περίοδο που διανύουμε βγαίνοντας από αυτό τον ισχυρό επηρεασμό είχαμε στην διάθεσή μας το χρόνο να βρούμε νέα ποιό βαθειά στοιχεία που θα βάλουμε στην άσκηση ή τη ζωή μας. Η βίαιη αλλαγή της ρουτίνας μας βιώνεται ως μια βίαιη κατάσταση ψυχικού ευτελισμού η οποία μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση ή την αποδοχή μιας νέας πραγματικότητας μέσα από ταπεινότητα. Η άσκησή μας, η τέχνη μας δεν βρίσκεται μόνο στη φόρμα αλλά σ αυτή την ίδια τη ζωή. Ο στόχος γίνεται εσωτερικός και η νίκη επί του πραγματικού μας εχθρού που είναι το εγώ, οι φόβοι και προσκολλήσεις μας είναι προ των πυλών. Η τέχνη είναι παντού και σμίγει με τη ζωή γιατί η πηγή της είναι η ίδια μας η ψυχή. Τα ψυχικά χαρατκηριστικά του καθενός μας δεν εγκλωβίζονται, δεν μπαίνουν σε καμία καραντίνα και μπορούν να απελευθερωθούν σε όλες τις συνθήκες.
Στο παρελθόν εκείνοι που έπιασαν το σπαθί δεν είχαν εκπαίδευση αλλά εσωτερική παρόρμηση. Το σπαθί σηκώνεται και πέφτει μια φορά, ότι βρεί στο διάβα του θα το κόψει στη μέση.
